zondag 7 juli 2013

En we zijn vertrokken...

Of toch bijna.

Dag beste lezers van mijn blog.

Ik zit nu in de luchthaven van Sydney, klaar om mijn avontuur hier in Australië af te sluiten.

Binnen enkele uren stap ik op het vliegtuig en dan ben ik nog maar 2 vluchten en 27 uur reizen weg van België.

Mijn laatste week heb ik hier uiteraard niet stil gezeten.

Vanuit Auckland ben ik dinsdag terug gevlogen naar Sydney, om daar 1 nachtje te slapen en de volgende ochtend vroeg de bus te nemen richting Canberra.

Van woensdag tot vrijdag ben ik nog 3 dagen bij enkele vrienden die ik tijdens mijn cruise had leren kennen op bezoek geweest. Ze hebben mij de mooie hoofdstad van Australië laten zien. We zijn naar heel veel musea geweest en ik vond zo een portie cultuur ook wel leuk.
In 'the Australian mint' kon je zien hoe het Australische geld gemaakt wordt. Ik heb er zelf ook 1 dollar gemaakt met een speciaal teken op om te bewijzen dat die munt daar gemaakt is.

Vrijdag kwam ik dan terug aan in Sydney (na een zeer comfortabele busreis met gratis drinken, gratis WIFI en een stopcontact om mijn iPod op te laden). En omdat het mijn laatste 2 dagen waren moest ik zeker nog eens langs gaan bij mijn goede vrienden uit Oatley. Maarten, Ilse, Quinten, Casper en Corneel hebben mij weer met open armen ontvangen en het was weer heel leuk en gezellig.

Zaterdag ochtend hadden we nog een lekkere brunch met alle Belgische gezinnen uit Oatley (3 in dit geval, wat wel veel is voor zo een kleine suburb). Dat was heel gezellig. In de namiddag zijn we dan nog naar Cronulla geweest om even op het strand te spelen. Want ondanks het feit dat het hier eigenlijk winter is valt het weer in Sydney nog steeds heel goed mee. Rond de 20° denk ik zelfs.

Zondag zijn we dan nog naar de markt van de Rocks geweest waar ik nog enkele kleine souvenirs heb gekocht voor mijn gezinnetje. Zo heb ik ook ineens mijn Australische bankrekening leeg kunnen maken.


Deze reis was echt een ongelofelijke ervaring voor mij en een echt avontuur. Ik heb er enorm hard van genoten. Ik ben zo blij dat ik al die leuke dingen gedaan heb, mooie dingen gezien heb en fijne mensen heb leren kennen.  Jullie gaan een tevreden en gelukkige SoFie mogen verwelkomen. Uiteindelijk was mijn reis het meer dan waard en ben ik blij dat ik het risico genomen heb.

Nu ga ik mijn bagage inchecken en dan zie ik jullie hopelijk morgen terug in België.

Tot morgen!

Groenten en fruit

SoFie


zondag 30 juni 2013

North Island

Dag beste lezer van mijn blog,

Fijn u hier weer tegen te komen, ook als is het bijna gedaan... Het aftellen is hier toch stilaan begonnen, maar eerst nog genieten van mijn laatste week hier en natuurlijk nog een verslag van de voorbije week.

Vorige week zaterdag werd ik wakker in de gevangenis van Christchurch. Voor we naar Kaikoura reden hebben we nog eens een omweg gemaakt door de stad en toen zagen we nog veel meer schade van de aardbeving. Echt heel erg voor de locale bevolking. Het ergste van al is dat ze eigenlijk geen geld hebben om de stad te herstellen. Dan zouden alle 4,5 miljoen Nieuw-Zeelanders ineens veeel meer belastingen moeten betalen. 

Na deze tocht door het verwoeste Christchurch was het tijd om voor de 2de keer richting Kaikoura te rijden. Ik had gehoopt dat ik deze keer wel met de dolfijnen zou kunnen zwemmen, maar helaas het weer was zo slecht dat het weer niet door ging. Alle activiteiten waren afgelast, omdat de golven veel te hoog waren (op sommige plaatsen meer dan 10 meter). Heel veel mensen op mijn bus waren teleurgesteld, want ze wilden graag gaan whale watchen, maar dat ging dus niet door. 

Zondag reden we naar Picton om daar de ferry te nemen naar Wellington (het noord eiland). En we hadden geluk, want de dag voordien heeft de ferry zijn eerste tocht niet kunnen varen wegens veel te hoge golven. Het water was nog steeds heel wild, maar we zijn toch veilig in Wellington geraakt. 

Maandag was het een heel vermoeiende dag. We moesten in 1 dag van Wellington naar Auckland rijden met een tussenstop in Tongariro national park. (lange weg...)

Dinsdag begon ik dan officieel aan de trip rond het Noord eiland. We vertrokken 's ochtends vroeg om 7:30 uur en moesten nog veel mensen gaan oppikken, maar ook deze keer hadden we pech met onze bus. Na anderhalf uur vast te zitten in Auckland konden we dan eindelijk verder rijden richting Raglan. 
Raglan is een van de betere surfspots van  Nieuw-Zeeland. Daar heb ik dankzij een goed wetsuit nog een hele namiddag kunnen surfen, maar na enkele uren begon het toch koud te worden aan mijn tenen.
's Avonds hebben we met de hele nieuwe bus samen fish and chips gegeten en spelletjes gespeeld. 

De volgende dag was het tijd om richting Moureau en Rotorura te rijden. We deden een tussenstop bij de Waitomo caves waar we nog 4 uur de grotten zijn gaan verkennen. Ik deed de haggas honking holes     Een zeer mooie toch waarbij je moest rapellen (abseilen) en klimmen langs watervallen, kruipen door kleine gaten,... Het was zeer intensief en vermoeiend maar wel heel leuk. Onderweg kwamen we ook verschillende 'glowworms' tegen. 

Daarna reden we verder langs Rotorua naar Moureau. In Moureau waren we uitgenodigd bij een Maori familie om daar in een van hun heilige gebouwen naar een 'Maori cultural show' te kijken. Met lekker eten, een mooie avondwandeling langs enkele watervallen, een heuse show (met de haka en de poi) en nog enkele verhalen en legendes. Ik vond dit wel zeer interessant want we hebben echt heel veel bijgeleerd over de cultuur van de Maori en over hoe spiritueel ze wel niet zijn. 


Donderdag was het dan eindelijk tijd voor onze activiteiten in Rotorua. Ik heb daar een Freefall Xtreme gedaan. Dat is een soort van simulator van een skydive. Je zweeft boven een enorm grote ventilator die lucht blaast. Voor de mensen die ooit naar Nitro Circus hebben gekeken, daar doen ze dat ook. Ze zijn zelfs in 2011 komen oefenen op de freefall hier in Rotorua. En toeval of niet, maar de neef van Travis Pastrana (iemand van de Nitro Circus crew) was een van mijn begeleiders tijdens mijn freefall. Ik zal later het filmpje proberen op youtube te zetten. Hij is degene die af en toe mijn voeten vast heeft. Nadat iedereen klaar was met zijn leuke activiteiten reden we verder richting Taupo. Onderweg hebben we nog een tussenstop gemaakt bij een van de grootste modderpoelen ter wereld en een warme water stroom. In de warme water stroom zijn we even gaan pootje baden. 
Toen we aankwamen in Taupo zijn er nog enkele mensen gaan skydiven. Ik ben even naar het meer gaan kijken. Het meer van Taupo is het grootste meer van Nieuw-Zeeland. Prachtig daar!

En het gaat hier echt heel snel mijn laatste week, want de volgende ochtend was het weer al tijd om verder te rijden. Het laatste dorpje dat we tegenkwamen heet Whakahoro (je spreekt de Wh uit als F). Van daar reden we naar Blue duck Station de meest afgelegen plek waar je met de wagen kan geraken. Echt 'the middle of nowhere'. Het is een nog werkende boerderij waar ze heel veel schapen en koeien hebben. Maar omdat dat voor hun niet voldoende inkomsten oplevert doen ze ook een beetje aan toerisme daar. Ze hebben daar verschillende lodges waar je kan logeren en verschillende activiteiten die je kan doen. 
Ik heb samen met nog enkele andere mensen aan kleiduif-schieten gedaan.  Dat was wel leuk, maar moeilijker dan ik gedacht had. Het geweer is ook best zwaar. Daarna hebben we samen een groepsmaaltijd gekookt in onze lodge en 's avonds buiten rond het kampvuur gezellig samen gezeten. 

Zaterdagochtend vertrokken we al om 5:45 om op tijd aan te komen in National Park (waar ik vorige week ook al even een tussenstop had gemaakt toen ik van Wellington naar Auckland aan het rijden was). Sommige mensen gingen hier de Tongariro crossing doen. Die duurt meer dan 8 uur in de winter, dus moesten ze op tijd vertrekken om het voor het donker af te ronden. 
In het Tongariro national park kan je ook Mt Doom zien van Lord of the Rings. Heel mooi!

Zondag was  ik nog een extra nacht in National Park om maandag weer de bus te nemen richting Auckland en dan dinsdag naar Sydney te vliegen. Helaas heeft het hier bijna heel de dag geregend.

Maar ik wil wel nog even melden dat Nieuw-Zeeland echt een prachtig land is. Ik kan iedereen aanraden om hier eens naar toe te komen. Ik heb hier echt (bijna) een van de beste maanden van mijn leven achter de rug.

Volgende week rond deze tijd zit ik op het vliegtuig richting Brussel! Spannend seg.

Nu mag ik echt zeggen tot snel!

Heel veel groetjes en een dikke knuffel die ik jullie binnenkort in levende lijve kan geven.

SoFie

vrijdag 21 juni 2013

Sneeuwstormen, regen, en nog veel meer van dat leuks!

Kia Ora!

Op maandag vertrok ik dan met een volledig nieuwe bus (zowel het voertuig als de meeste inzittenden) richting het Zuiden van het Zuideiland.

Normaal gezien gingen we de eerste dag richting Gunns camp rijden om van daar naar Milford sound te gaan. Helaas was de weg naar Milford sounds gesloten en was het te hard aan het sneeuwen om naar Gunns camp te rijden. Uiteindelijk zijn we naar Te Anau gereden, ook een heel gezellig dorpje aan een prachtig meer.

Die avond zijn we naar Kon-Tiki gaan kijken. De film Noorse film gebaseerd op een van de expedities van Thor Heyerdahl. De cinema waar we naar de film zijn gaan kijken was een heel gezellige oude cinema met niet zo veel plaats, maar dat maakte het net beter. Wellicht een van de mooiste cinema's waar ik ooit al geweest ben.

De volgende dag vertrokken we richting Invercargill. Normaal gezien neem je in Invercargill de ferry naar Stewart Island. Waarschijnlijk de enige plaats in nieuw-Zeeland waar je overdag kiwi's (de vogel) kan zien. Maar omdat het nu winter is, zijn de prijzen van de ferry gestegen en is het hostel op het eiland gesloten. Wat wil zeggen dat je eigenlijk 260 dollar kwijt bent, om enkele uren op een eiland te zijn. Niemand van onze groep zag dit echt zitten.

In de plaats van naar Stewart Island te gaan zijn we naar een grot gegaan om een beetje aan speleologie te doen (of Caving zoals ze dat hier noemen). Dit was ook wel leuk. En dit was ook het enige moment tijdens onze trip dat het niet aan het regenen of sneeuwen was.

Daarna zijn we nog verder gereden naar de kust naar een plaats waar je als je geluk hebt zeeleeuwen kan zien. En wij hadden het geluk dat we er 2 konden bewonderen. Je moest wel op een veilige afstand blijven. De zeeleeuwen zijn veel groter dan de zeerobben die ik anderhalve week geleden zag. En ze durven je ook aan te vallen.

Daarna reden we verder terug naar Invercargill naar ons hostel. Ze hadden daar een piano (hij stond wel een beetje vals en niet alle toetsen werkten) en een groot scherm om films te kijken. Mijn medereizigers waren blijkbaar in de stemming voor nog al enge films, dus hebben we naar Silence of the lambs en the ring gekeken. Niet echt mijn favorieten, maar bon.

Aangezien we niemand moesten oppikken van de ferry naar Stewart Island mochten we de volgende dag een beetje uitslapen voordat we vertrokken. Tegen 11 uur waren we dan terug onderweg naar Queenstown waar onze zuidelijke lus eindigde.

Na een laatste nacht in Queenstown (en ook een fergburger, volgens de zaak de beste hamburgers van de wereld) was het tijd om naar Mt Cook af te reizen, de hoogste berg van Nieuw-Zeeland.
Helaas gooide het weer roet in ons eten. Normaal moesten we om 9 uur vertrekken, maar toen waren alle wegen nog gesloten. Wachten op een update om 10 uur, maar toen waren de wegen ook nog gesloten. Uiteindelijk zijn we om 12 uur vertrokken, maar niet naar Mt Cook want daar was het nog veel te hard aan het sneeuwen en de weg was nog steeds gesloten. Uiteindelijk zijn we naar Dunedin gereden. Onderweg hadden we weer problemen met onze bus. Het was dezelfde bus die 4 dagen geleden ook al niet meer mee wilde, maar blijkbaar hadden die 4 dagen in de garage niet zo veel uitgehaald... We hebben nog ongeveer 40 minuten aan de rand van de weg moeten wachten tot dat onze vervang-bus ons kwam ophalen. Maar uiteindelijk zijn we veilig en wel aangekomen in Dunedin. Een stad aan de kust die blijkbaar heel hard lijkt op het Schotse Edinburgh. De stad heeft ook de steilste weg ter wereld.

Ik vind het wel jammer dat we Mt Cook niet gaan kunnen bewonderen, maar in dit stadium ben ik liever op tijd op mijn eindbestemming dan ergens vast te zitten door de sneeuw.

Vandaag (vrijdag) zouden we normaal naar Rangitata gaan, maar weeral door de sneeuw hebben we dat plan moeten wijzigen. Dus nu brengen we de nacht door in een oude gevangenis klik hier voor meer info in Christchurch.
Onderweg naar Christchurch zijn we nog even gestopt de steilste straat ter wereld: Baldwin Street en bij de moeraki boulders. De stad Christchurch ziet nog heel hard af van de aardbeving enkele jaren geleden. Het hele stadscentrum is vernietigd en ze kunnen dat hier niet meer opbouwen omdat we daar niet genoeg geld voor hebben. Ze zijn zelfs nog steeds gebouwen aan het afbreken die niet meer bewoonbaar zijn.
Het is best wel gek om in een hostel te slapen dat tot 1999 een gevangenis was. Ik slaap letterlijk in een cel en alles lijkt nog op vroeger.

Hopelijk heb ik tijdens de rest van mijn reis niet meer zo veel last van het weer. In Wellington was het wel nog heel hard aan het stormen, dus ik hoop dat het daar niet meer zo hard stormt als ik daar ben.

Oh ja, om al enkele mensen hun vraag te beantwoorden:
Ik vlieg van Auckland naar Sydney op 2 juli. Dan breng ik nog 1 nacht door in Sydney, 2 nachten in Canberra bij vrienden van op de cruise en uiteindelijk nog eens 2 nachten in Sydney.
Dit wil zeggen dat ik op zondag 7 juli vertrek uit Sydney, om uiteindelijk op maandag 8 juli om 14.20 aan te komen in Zaventem.

Zo, dit was het al weer. Sorry dat er even geen foto's meer bijzitten, maar dat is hier nog al moeilijk met al die openbare computers.

Tot snel!

Heel veel groetjes,

SoFie

ps: wie nog meer filmpjes van mijn bungy en skydive wil zien, ze staan op mijn blog of gewoon op youtube. Normaal kan je ze wel vinden als je gewoon mijn naam intikt, dan naar mijn kanaal gaat en daar zouden ze moeten staan. Of kijk gewoon bij de vorige links op mijn blog...

zaterdag 15 juni 2013

Franz Josef, Wanaka en Queenstown

Goedemorgen beste bloggers!

En het blijft hier maar leuk in Nieuw-Zeeland! Alleen gebeurt er hier zo veel dat ik nu even heel goed moet nadenken wat ik wanneer gedaan heb en hoe dat ook weer ging.

Zoals ik in mijn vorige post al liet weten ben ik in Franz Josef op een gletsjer gaan wandelen.
We werden per 6 met de helikopter gedropt op de gletsjer om daar dan iets meer dan 3 uur rond te wandelen en spectaculaire dingen te zien. Daarna werden we weer opgepikt door de helikopter.

Omdat we met de helikopter de gletsjer bezocht hadden, mochten we gratis in de hot pools. Enkele hele grote warme baden om te gaan relaxen na onze hike. 36°C, 38°C en 40°C. Ik denk dat ik iets langer dan 4 uur in die hot pools heb gezeten. En nadien was ik heel relaxt.

Die avond hebben we nog eens met heel onze bus samen gegeten.

Na Franz Josef was het tijd om verder te rijden naar Wanaka. Tijdens onze rit naar daar hebben we nog enkele tussenstops gemaakt op mooie plaatsen om te wandelen, foto's te nemen en te genieten van het prachtige uitzicht.

In Wanaka zijn we even de stad gaan verkennen, maar tegen de tijd dat we daar aankwamen was het al avond, dus heel veel verkennen was het niet.
De volgende dag ben ik naar Puzzling World in Wanaka geweest. Daar hadden ze heel veel optische illusies, experimenten, puzzels en een heel groot doolhof. Eens iets anders dan al die prachtige natuur...

Na puzzling world zouden we normaal met onze vertrouwde oranje stray bus weer verder rijden naar Queenstown, maar onze bus was kapot. We moesten een beetje langer wachten om dan uiteindelijk door een bus van de bungy jump opgepikt te worden.

Dan konden we weer rustig verder cruisen in onze nieuwe fancy bus. We maakten ook een tussenstop bij de Kawarau brug. Dat is de brug waar AJ Hackett de eerste officiële bungy sprong van 43 meter van deed.

Queenstown is zo een beetje de hoofdstad van de avontuurlijke sporten (bungy springen, skydive, jetboat, rafting, skiën en snowboarden, ...).

Ik wilde heel graag gaan skiën dus op zaterdag ben ik met enkele mensen van de bus gaan skiën.
Gelukkig zijn de organisaties hier er op voorzien dat je misschien geen skibroek en ski jas bij hebt. Dat zit hier allemaal in de prijs als je het materiaal gaat huren. Het skiën was echt heel leuk. Een groot deel van de sneeuw was wel vals, maar toch. Toen we boven aankwamen was het aan het sneeuwen en het heeft bijna heel de dag verder gesneeuwd.
Omdat het hier het begin is van het ski-seizoen waren er nog maar 2 liften open. Gelukkig was dat meer dan genoeg om ons een hele dag bezig te houden en heel goed te amuseren.

Vandaag (zondag) heb ik voor de verandering nog eens iets heel zots gedaan. Een bungy jump van 134m. De hoogste van Australasia. Ik vond de skydive en het vliegen zo leuk vorige week dat ik nog eens wilde vliegen.
Dit was wel net iets spannender dan de skydive. Hier moet je helemaal zelf springen. Er is niemand die je uit het vliegtuig duwt (of in dit geval van het platform). Ik probeer een filmpje op youtube te zetten. Als dat lukt zal ik het later delen. Dan kunnen jullie zien hoe bang ik was net voordat ik moest springen. Maar let vooral ook op mijn gezicht als ik terug boven kom. Het was echt geweldig. Je kan echt vliegen. En omdat het zo hoog is ben je vrij lang (ongeveer 8 seconden) in vrije val.
Ik ben hier echt mijn grenzen aan het verleggen en ervaringen aan het opdoen die ik nooit meer zal vergeten.

Het leuke is dat de andere mensen op de bus ook echt heel leuk zijn en dat we elke avond gezellig samen zijn en fijne dingen doen. Helaas gaat vanaf nu de groep een beetje opgesplitst worden. Maar we hebben al enkele reünies zitten plannen.

Morgen vertrek ik uit Queenstown om nog verder naar het Zuiden van het Zuideiland te gaan.

Tot de volgende!

SoFie